โดย จอยซ์ ชิมบิ
เมืองบากู วันที่ (IPS) – ในช่วงที่การประชุมสุดยอด COP29 มุ่งเน้นเรื่องการเงินเพื่อการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศในการลดอุณหภูมิที่สูงเข้าขั้นภัยพิบัติของโลกและแก้ไขผลกระทบต่อสิ่งมีชีวิตบนโลก บรรดาผู้แทนจากประเทศต่าง ๆ ที่ตื่นตระหนกและกังวลเรื่องสันติภาพและความมั่นคงของโลกก็พยายามหาวิธีเพิ่มความปลอดภัย ผู้แทนที่เข้าร่วมงานเสริมซึ่งจัดโดย สมาคมสร้างคุณค่าสากล (SGI), สมาคมสร้างคุณค่าแห่งสหราชอาณาจักร (SGI-UK), บริติชเควกเกอร์ส, เควกเกอร์เอิร์ธแคร์วิตเนส, คณะกรรมการปรึกษาหารือเฟรนด์เวิลด์ (เควกเกอร์), สหพันธ์สตรีนานาชาติเพื่อสันติภาพและเสรีภาพ (WILPF) ได้สำรวจคำถามสำคัญว่าแนวทางการดำเนินการด้านสภาพภูมิอากาศแบบใดที่ช่วยให้โลกมีความปลอดภัยยิ่งขึ้นสำหรับผู้คน และแบบใดที่เสี่ยงต่อการทำให้โลกไม่ปลอดภัยยิ่งขึ้น
“เราเจรจาในการประชุม COP ครั้งนี้เพื่อเพิ่มการเงินในการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ แต่ทุกคนที่มาจากประเทศผู้สกัดเชื้อเพลิงฟอสซิลรายสำคัญ ยกเว้นโคลอมเบีย กลับเพิ่มการสกัดน้ำมันและก๊าซ ส่วนในโลกภายนอก สงครามกำลังแพร่กระจายและการเงินด้านการทหารก็อยู่ในระดับสูงสุดนับตั้งแต่สงครามเย็น เราเชิญผู้เชี่ยวชาญจากสาขาต่าง ๆ มาหารือกันเกี่ยวกับสิ่งที่ทำให้เราปลอดภัยจริง ๆ” ลินด์เซย์ ฟีลเดอร์ คุก ผู้ดำเนินการประชุมจากสำนักงานสหประชาชาติเควกเกอร์กล่าว
มีผู้เชี่ยวชาญด้านการพึ่งพาเทคโนโลยีและความเสี่ยงต่อการพึ่งพาเทคโนโลยี การใช้จ่ายทางทหาร นักเคลื่อนไหวสันติภาพ การเงินด้านสภาพภูมิอากาศในรัฐที่เปราะบาง และคนอื่น ๆ ที่พูดเรื่องชีวิตกับความศรัทธาและทำงานร่วมกับเยาวชน พวกเขาพูดเรื่องสันติภาพ การเงินด้านสภาพภูมิอากาศ และการดำเนินการด้านสภาพภูมิอากาศในช่วงเวลาที่ดำรงอยู่ ตลอดจนกิจกรรมของมนุษย์ที่ส่งผลต่ออัตราการสูญพันธุ์ของสิ่งมีชีวิต และมลพิษทางเคมีอย่างที่เราทราบกัน
แอนดรูว์ โอเคม จากคณะกรรมการระหว่างรัฐบาลเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ (IPCC) ซึ่งเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านการปรับตัวทางวิทยาศาสตร์ ความเปราะบางและผลกระทบได้ตั้งข้อสังเกตว่า “วิทยาศาสตร์ได้มอบสิ่งที่เราทำได้มากมาย ซึ่งสังคมของเราสามารถนำไปใช้และมีส่วนช่วยในการทำให้สังคมของเราดีขึ้นและปลอดภัยยิ่งขึ้นสำหรับทุกคน เช่น การสร้างระบบเกษตรอาหารที่ยืดหยุ่นต่อสภาพภูมิอากาศ รวมถึงการสร้างความหลากหลายในการรับมือและแนวทางปฏิบัติในด้านสภาพภูมิอากาศอย่างชาญฉลาด การลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจกอย่างรวดเร็วเป็นสิ่งสำคัญ จึงจำเป็นต้องเลิกใช้เชื้อเพลิงฟอสซิลและเปลี่ยนไปใช้พลังงานหมุนเวียน เช่น พลังงานแสงอาทิตย์ พลังงานลม และพลังงานน้ำ”
แอนดรูว์ โอเคม พูดถึงความจำเป็นของโซลูชันที่อิงกับธรรมชาติ การจัดการน้ำแบบบูรณาการ เมืองที่ยั่งยืน ตลอดจนการกำกับดูแลและการตัดสินใจที่ครอบคลุม โดยเน้นย้ำว่าความล่าช้าใด ๆ “ในการดำเนินการระดับโลกร่วมกันตามความคาดหวังเพื่อปรับตัวและลดผลกระทบเหล่านี้จะทำให้พลาดโอกาสอันดีที่มีเวลาเพียงน้อยนิดในการสร้างอนาคตที่พัฒนาและยั่งยืนสำหรับทุกคน”
ลูซี่ พลัมเมอร์ สมาชิกของสมาคมสร้างคุณค่าสากล ซึ่งเป็นองค์กรชาวพุทธรากหญ้าระดับนานาชาติ และเป็นผู้ที่มีส่วนร่วมอย่างแข็งขันในสังคมในด้านสันติภาพ วัฒนธรรม และการศึกษา กล่าวว่าเธอต้องการ “ขยายสารจากการประชุม COP16” เราต้องสร้างสันติภาพกับธรรมชาติ ฉันได้ติดตามการอภิปรายอย่างใกล้ชิด รวมถึงการประชุมโต๊ะกลมเกี่ยวกับกรอบงานระดับโลกในด้านเด็ก เยาวชน สันติภาพ และความมั่นคงด้านสภาพภูมิอากาศ”
เธอกล่าวว่ารู้สึกดีใจที่เห็นถึงความตระหนักว่าสภาพภูมิอากาศและสันติภาพมีความเชื่อมโยงกัน และโครงการนี้ได้รับการสนับสนุนเป็นอย่างมากจากรัฐต่าง ๆ และผู้มีส่วนได้ส่วนเสียที่สำคัญอื่น ๆ แต่ลูซี่ พลัมเมอร์ ก็ยังรู้สึกว่าไม่มีการกล่าวถึงประเด็นที่สำคัญที่สุด คือ “สงครามที่เราทำกับธรรมชาติอย่างต่อเนื่อง มันเป็นสงครามเพราะวิธีที่เราเข้าไปสัมพันธ์กับธรรมชาตินั้นมีความรุนแรงมาก เราจำเป็นต้องปลดอาวุธในวิธีคิดเกี่ยวกับธรรมชาติอย่างเร่งด่วน”
“ในการเจรจาสันติภาพเมื่อวานนี้และการเจรจาทั้งหมดที่เกิดขึ้นรอบ ๆ การประชุม COP29 กุญแจสำคัญนี้ได้หายไป การแยกตัวของมนุษย์ออกจากธรรมชาติเป็นสาเหตุรากฐานของวิกฤตสภาพภูมิอากาศ หากเราไม่แก้ไขเรื่องนี้และสร้างสันติภาพกับธรรมชาติ เราจะไม่มีภูมิปัญญาที่จำเป็นในการแก้ไขวิกฤตนี้และป้องกันไม่ให้เกิดความทุกข์ทรมานแสนสาหัส ชนพื้นเมืองต่าง ๆ รู้เรื่องนี้และมาร่วมการประชุม COP ทุกปีเพื่อพยายามทำให้เราเข้าใจเรื่องนี้ สารของพวกเขาไม่เปลี่ยนแปลง พวกเขาเข้าใจเรื่องนี้ดี แต่ด้วยเหตุผลบางอย่างทำให้เราไม่พร้อมที่จะรับฟังหรือไม่ต้องการได้ยิน”
ดร. ดันแคน แมคแคลเรน นักวิจัยจากคณะนิติศาสตร์ UCLA และเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านการพึ่งพาเทคโนโลยีและตัวเลือกการลดผลกระทบอย่างมีจริยธรรม กล่าวถึงงานวิจัยของเขาที่สำรวจความยุติธรรมและนัยทางการเมืองของเทคโนโลยีระดับโลก รวมถึงการขจัดคาร์บอน ผลงานล่าสุดของเขาคือการสำรวจภูมิรัฐศาสตร์ด้านธรณีวิศวกรรมและการกำกับดูแลเทคนิคการขจัดคาร์บอนในบริบทของเป้าหมายในการปล่อยก๊าซเรือนกระจกสุทธิเป็นศูนย์
“ความไม่มั่นคงจากสภาพภูมิอากาศอยู่รอบตัวเรา เราได้เห็นทั้งน้ำท่วม ไฟป่า ภัยแล้ง และพายุ ชัดเจนว่าการลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจกเพียงอย่างเดียวไม่สามารถป้องกันอันตรายจากการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศได้อีกต่อไป ความคิดที่ว่าเราสามารถหลีกเลี่ยงไม่ให้อุณหภูมิเพิ่มขึ้น 1.5 องศาเซลเซียสโดยมีการปล่อยก๊าซเรือนกระจกมากขึ้นที่ 8,000 นั้นเป็นการเพ้อฝัน ผมจึงพยายามหาเทคโนโลยีอื่น ๆ ที่อาจนำมาใช้ประโยชน์ได้ การขจัดคาร์บอนสามารถช่วยในการฟื้นฟูสภาพภูมิอากาศ เป็นการซ่อมแซมความสัมพันธ์ของมนุษยชาติกับโลก” แมคแคลเรนเน้นย้ำ
“เทคนิคการขจัดคาร์บอนสามารถช่วยให้เราปรับสมดุลการปล่อยก๊าซเรือนกระจกที่รุนแรงเพื่อให้บรรลุเป้าหมายในการปล่อยก๊าซเรือนกระจกสุทธิเป็นศูนย์ และที่สำคัญกว่านั้นคือ ช่วยจัดการกับมรดกที่เกิดจากการปล่อยมลพิษมากเกินอย่างไม่เป็นธรรม แต่อย่างที่ศาสตราจารย์คอร์รีและผมแสดงให้เห็นในเอกสารสรุปของเราสำหรับสำนักงานสหประชาชาติเควกเกอร์ว่า เทคนิคนี้จะทำให้เราปลอดภัยยิ่งขึ้นก็ต่อเมื่อเราลดภาระงานของมัน การปล่อยก๊าซเรือนกระจกจำเป็นต้องลดลง 95 เปอร์เซ็นต์”
แฮร์เรียต แมคคาอิล-ฮิลล์ จากองค์กรอินเตอร์เนชันแนลอะเลิร์ต พูดถึงสภาพภูมิอากาศ ความขัดแย้ง และการเงิน ตลอดจนความจำเป็นในการกำหนดเป้าหมายใหม่เชิงปริมาณร่วมกันของ COP29 ด้วยมุมมองเหล่านี้ เธอกล่าวว่าความเชื่อมโยงระหว่าง “สภาพภูมิอากาศกับความขัดแย้งเป็นเรื่องที่ชัดเจน แม้ว่าสภาพภูมิอากาศไม่ใช่สาเหตุเพียงอย่างเดียวของความขัดแย้ง แต่ก็เป็นแรงกดดันอย่างมาก สภาพภูมิอากาศจะทำให้แรงกดดันต่าง ๆ สำหรับความขัดแย้งรุนแรงขึ้น ไม่ว่าจะเป็นเรื่องความปลอดภัยของมนุษย์ ความมั่นคงด้านอาหาร หรือการแข่งขันเกี่ยวกับทรัพยากรธรรมชาติ ซึ่งจะสร้างความขัดแย้งและทำให้สถานการณ์แย่ลงอย่างมาก ผู้คนจะปรับตัวให้เข้ากับผลกระทบของการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศได้อย่างไรเมื่ออยู่ในสภาพที่เปราะบางอย่างสุดขั้ว หรือในความขัดแย้งที่ชีวิตความเป็นอยู่ตกอยู่ในความเสี่ยง”
เดโบราห์ เบอร์ตัน ผู้ร่วมก่อตั้งองค์กรทิปปิงพอยต์นอร์ธเซาท์ พูดถึงจุดตัดระหว่างการใช้จ่ายทางทหารและการเงินด้านสภาพภูมิอากาศ โดยให้มุมมองเกี่ยวกับสิ่งที่ทำให้ผู้คนไม่ปลอดภัยในแง่ของการใช้จ่ายและภารกิจทางทหาร เธอกล่าวว่าจำเป็นต้องทำความเข้าใจ “ขนาดของภารกิจทางทหารทั่วโลกในยามสันติภาพและสงคราม ตลอดจนขนาดการใช้จ่ายทางทหารที่เกี่ยวข้องสำหรับภารกิจเหล่านั้น”
“การใช้จ่ายและภารกิจทางทหารมีผลรวมกันเพียงสิ่งเดียวคือ การบ่อนทำลายความปลอดภัยของมนุษย์ในภาวะฉุกเฉินจากสภาพภูมิอากาศเช่นนี้ ร่องรอยคาร์บอนจากกิจการทางทหารทั่วโลกนั้นคาดว่าอยู่ที่ 5.5 เปอร์เซ็นต์ของการปล่อยก๊าซเรือนกระจกทั่วโลกทั้งหมด และนี่เป็นเพียงการประมาณการเท่านั้นเพราะไม่มีการรายงานทั้งหมด ตัวเลขนี้มากกว่าการปล่อยก๊าซเรือนกระจกในหนึ่งปีของ 54 ประเทศในทวีปแอฟริการวมกันเสียอีก ทั้งยังมากกว่าการปล่อยก๊าซเรือนกระจกของภาคการบินพลเรือนเป็นสองเท่า และการประมาณการดังกล่าวยังไม่รวมการปล่อยก๊าซเรือนกระจกที่เกี่ยวข้องกับความขัดแย้งเลยด้วยซ้ำ”
ชิรีน เจอร์ดี พูดถึงประสบการณ์ชีวิตของเธอในเลบานอนที่เชื่อมโยงกับการเงินด้านสภาพภูมิอากาศ เธอกล่าวว่า “ไม่มีความยุติธรรมด้านสภาพภูมิอากาศในช่วงสงคราม และไม่มีความยุติธรรมด้านนิเวศวิทยาในช่วงสงคราม ระเบิดแต่ละลูกทำให้แผ่นดิน ทะเล และประชาชนได้รับความเสียหายที่ไม่สามารถแก้ไขได้”
เธอเน้นย้ำว่า “ความปลอดภัยไม่ใช่แค่เรื่องการอยู่รอดและการทำลายล้างจากสงคราม แต่เป็นเรื่องของการเจริญเติบโตอย่างสงบสุขภายใต้ท้องฟ้าใสสะอาดที่ปราศจากควันหรือระเบิดฟอสฟอรัส เพื่อสร้างโลกที่ปลอดภัยยิ่งขึ้น เราต้องหยุดการล่าอาณานิคมและเปลี่ยนจากการใช้ทรัพยากรในการทำลายล้างไปสู่การสร้างชุมชนที่ยั่งยืนและมีประสิทธิผล เราต้องลงทุนในการสร้างสันติภาพทางนิเวศวิทยาและฟื้นฟูแผ่นดินกับระบบนิเวศที่เสียหายจากความขัดแย้ง”
หมายเหตุ: บทความนี้นำเสนอโดย IPS Noram ร่วมกับ INPS Japan และ Soka Gakkai International ในฐานะที่ปรึกษาร่วมกับ ECOSOC
รายงานสำนักงาน IPS UN